Waarom het tijd is om onze maskers af te leggen

Er komt een moment.
Soms plotseling. Soms geleidelijk.
Waarop je voelt: dit ben ik niet meer.

Misschien is het je werk, je relatie, je tempo.
Misschien je lijf, dat signalen afgeeft.
Of een terugkerend gevoel van leegte, zelfs als alles ‘goed’ lijkt te gaan.

Je houdt het nog even vast.
Je bent tenslotte sterk, loyaal, verantwoordelijk.
Tot je beseft: dit gaat niet meer over doorgaan.
Dit gaat over iets anders.
Over waarheid. Over afstemmen. Over jou.

Ik weet hoe dat moment voelt.
Ik was Directeur en mede-eigenaar van een IT-bedrijf. Slim, snel, ogenschijnlijk succesvol.
Maar diep vanbinnen? Uit verbinding. Uit koers. Uit waarheid.
Tot het systeem brak, zowel zakelijk als privé, en ik niet langer kón blijven wie ik was gaan spelen.

Die breuk was geen falen.
Het was een poort.

Transitie is geen upgrade

We leven in een wereld die doordendert.
Die ‘meer’ verheerlijkt. Meer impact, meer succes, meer jij.
Maar wat als echte transitie niet begint bij méér,
maar bij mínder?

Minder aanpassen. Minder presteren. Minder forceren.
Tot alleen dát overblijft wat echt is.

Mijn werk als gids in transitie begint niet bij het verbeteren van jezelf,
maar bij het ontmaskeren van wat je níet bent.

Mijn cliënten hebben één ding gemeen.
Het zijn mensen die hun leven hebben gebouwd op overlevingsmechanismen
die ooit bescherming boden, maar nu tussen hen en hun essentie in staan.

Ze zeggen dingen als:
“Als ik stop, val ik om.”
“Wie ben ik nog, als ik dit loslaat?”
“Ze zullen me raar vinden.”
“Ik wil niet lastig zijn.”
“Ik moet sterk zijn.”

Maskers, allemaal.
Soms onbewust. Altijd begrijpelijk.
Nooit wie je werkelijk bent.

Vijf poorten naar waarheid

Transitie kondigt zich zelden aan op een perfect moment.
Ze sluipt binnen via het rafelrandje.
Daar waar het schuurt, wringt, of niet langer klopt.

In mijn praktijk zie ik steeds opnieuw vijf levensthema’s voorbij komen,
waarin transitie vroeg of laat op de deur klopt:
Leiderschap, Veerkracht, Verlies, Zichtbaarheid en Verbinding.

Deze thema’s zijn geen problemen om op te lossen.
Ze zijn poorten.
Poorten naar een innerlijk pad dat vraagt om afpellen.
Niet om beter je best te doen,
maar om te herinneren wie je daaronder bent.

Laag voor laag. Zacht én radicaal eerlijk.
Een beweging… naar wat klopt.

Ontmaskering is geen afbraak

We zijn collectief opgegroeid in een systeem dat zegt:
meer = beter.
doorzetten = sterk.
gevoeligheid = zwakte.

Maar die paradigma’s beginnen te barsten.
Steeds meer mensen voelen:
ik pas niet meer in deze jas.

We noemen het burn-out. Crisis. Onrust.
Maar wat het vaak werkelijk is?
Een diep weten dat je niet langer kunt zijn wie je níet bent.

De uitnodiging is niet: “Fix jezelf.”
Maar: “Herinner wat voor jou écht klopt.”

De tijd is rijp

Er is een tijd van ontmaskering aangebroken.
Individueel. Collectief. Spiritueel.

Oude systemen wankelen.
Identiteiten rafelen.
En onder alles groeit een verlangen:
naar eenvoud. Naar waarheid. Naar zijn.

Er komt een moment waarop niets het nog voor je kan vasthouden.
Geen planning. Geen strategie. Geen rol die je redt.

Alleen jij,
met een waarheid die niet langer te negeren is.

Dat is waar mijn reis begon.
En misschien die van jou ook.

Liefs van Wendelien

Ex-ratracer | Gids in transitie | Voorbij maskers